Zeer teleurstellend en ronduit vijandig: dit museum is GEEN veilige ruimte voor gezinnen, leden van de gehandicaptengemeenschap of iemand die fundamenteel respect verwacht.
Wat een gezellig bezoek aan het café van het Stedelijk Museum had moeten worden, veranderde in een publiekelijk vertoon van vijandigheid. Een van de vrijwilligers, een vrouw met opvallend grijs haar, nam het op zich om mijn man en mij uit te schelden, te vernederen en te schande te maken in het bijzijn van onze kinderen en het hele café.
Terwijl ik verwoed probeerde op te ruimen en drie kinderen bijeen te roepen om te vertrekken, sloeg ze ons met een stroom neerbuigende, veroordelende opmerkingen:
- "Dit is geen kinderopvang."
- "Het zijn niet de kinderen; het zijn de ouders. Zij zijn het probleem."
- "Je moet op je kinderen letten."
Deze opmerkingen waren niet nuttig. Het ging hen niet om het handhaven van de orde. Ze waren bedoeld om in verlegenheid te brengen en te vernederen. Ik had het zichtbaar moeilijk, jongleren met jassen, tassen en twee kleine kinderen zonder ondersteuningssysteem. De passende reactie van ieder fatsoenlijk mens zou zijn geweest om hulp te bieden – of zich op zijn minst met zijn eigen zaken te bemoeien.
In plaats daarvan deed deze vrijwilliger haar uiterste best om de situatie te laten escaleren en ervoor te zorgen dat we ons zo vernederd mogelijk voelden.
Nog verontrustender is het feit dat dit geen op zichzelf staand incident was. Sindsdien heb ik geleerd dat deze vrijwilliger het patroon heeft om anderen op deze manier te behandelen. Dat het leiderschap van het museum dit gedrag willens en wetens ongecontroleerd heeft laten voortduren, vertelt mij alles wat ik moet weten over de cultuur van deze instelling.
De grofheid van één persoon kan schade aanrichten, maar de onverschilligheid van het leiderschap is nog erger. Het gebrek aan verantwoordelijkheid en de weigering om in te grijpen zijn onaanvaardbaar.
Aan de bewakers: in plaats van te de-escaleren, hebt u ervoor gekozen om tegen ons te schreeuwen terwijl we ons haastten om te vertrekken. Mijn kinderen wisten niet beter, maar ik had hun gedrag kunnen beheersen als ik niet verwoed te maken had gehad met een vrijwilliger die van plan was ons publiekelijk te schande te maken. In plaats van de situatie te verbeteren, heb je de chaos vergroot, waardoor een moeilijk moment in iets veel ergers is veranderd.
Deze ervaring was vernederend, ontkrachtend en volkomen onnodig – niet alleen voor mij, maar ook voor mijn man, mijn kinderen en de vriend van mijn kind, die allemaal getuige waren van het gedrag van volwassenen die beter hadden moeten weten.
En laat me duidelijk zijn: ik beheer al jaren stilletjes neurologische problemen. Het is een zeer persoonlijk, privéproces, en ik heb hard gewerkt om die worstelingen nooit zichtbaar te laten zijn. Maar op één middag zorgden dit museum en zijn personeel ervoor dat mijn moeilijkste worstelingen op de slechtst mogelijke manier tentoon werden gesteld.
Deze vrijwilliger, die als vertegenwoordiger van uw instelling optrad, heeft een serieuze grens overschreden. Haar gedrag was ongepast en volledig vermijdbaar. En het feit dat dit museum haar blijft toestaan zich op deze manier te gedragen, is onvergeeflijk.
Samenvattend: als je blank bent, ouder dan 50 jaar en moedertaal Nederlands spreekt, heb je hier misschien een fijne ervaring. Maar als u een ouder, een buitenstaander of iemand bent die elementaire beleefdheid verwacht, raad ik u ten zeerste aan uw tijd en geld ergens anders te besteden.
Marnie de M.
1 maand geleden (weekend)
