Het is triest dat het Boijmans Van Beuningen, met een grote collectie, met name opmerkelijk vanwege de panelen van Van Eyck, Bruegel en Bosch, zijn historische gebouw al zo lang gesloten heeft. Hun nieuwe, zogenaamde Depot, is een ongelukkig staaltje showmanschap dat geen recht doet aan de ooit zo grote instelling die het bouwde, noch aan de kunst die het verbergt.
Nu, vergezeld door de Fenixtrap op slechts een korte metrorit afstand, als een architectonisch pronkstuk met uitzicht, is het Depot een gladde babbel die je echt doet beseffen hoe veel verfijnder het werk van Frank Gehry (bijvoorbeeld Guggenheim Bilboa) is, zowel van binnen als van buiten. Toen we het Depot een paar weken geleden bezochten, viel het ons, naast de fysieke moeite die we als senioren ondervonden om ons een weg te vinden in het interieur, op dat de ontwerpers blijkbaar weinig tot niets hadden geleerd van de vele, misschien weinig glamoureuze, maar zeer succesvolle voorbeelden van open depots die de afgelopen generatie door grote kunstmusea zijn gebouwd (bijvoorbeeld het Metropolitan Museum of Art in New York). Er zijn maar weinig werken zichtbaar, en de werken die wel zichtbaar zijn, ontbreken vaak voor labels (wederom, in tegenstelling tot andere, veel succesvollere open opslagontwerpen). Maar helaas zijn de ontwerpers hier trots op! Ze vragen: "Moet je echt de naam van de kunstenaar kennen om de betekenis van het werk te begrijpen? Moet je weten wanneer het is gemaakt en welk verhaal of onderwerp erop wordt afgebeeld?" Voor degenen onder ons die professioneel onderwijs geven en honderden jongeren hebben meegenomen naar meerdere musea, is het antwoord een volmondig JA! Terwijl degenen onder ons die oud genoeg zijn en het geluk hebben geschiedenis te hebben gestudeerd, betekenissen herkennen en zelf contexten kunnen bespreken, als je vindt dat een museum een onderwijsinstelling zou moeten zijn, dan maakt het verwijzen van mensen naar een online app het hele doel van het museumbezoek overbodig! Als we tevreden zijn met een virtueel bestaan, hoeven we niet naar Rotterdam te reizen, maar kunnen we gewoon vanaf onze desktops rondkijken! Het Depot had wel een mooie, goed gedocumenteerde tentoonstelling over de uitdaging om glasverval aan te pakken (ja, glas vervalt), die eigenlijk het onderwerp van een volledige catalogus had moeten zijn. Elders waren een paar werken te zien met minimale labels, maar het vinden van deze mooie stukjes, en het overwinnen van de schijnbare haat van het management jegens de kunstgeschiedenis, is een uitdaging. Ik was in de afgelopen decennia al meerdere keren naar Rotterdam gereisd om dit museum te bezoeken, onder andere voor hun belangrijke Bruegel-tentoonstelling, en omarm zeker de hedendaagse architectuur, waarvoor ik ook ver heb gereisd. Maar als je naar Rotterdam komt voor meer dan alleen uitzicht vanaf het dak, is het Depot grotendeels een mislukking en brengt het een ooit geweldig museum te schande. Tenzij je in de stad bent, is het de reis niet waard.
NYS C.
1 maand geleden (Weekend)
